Przejdź do zawartości

EuroBrun ER188

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
EuroBrun ER188
Ilustracja
Kategoria

Formuła 1

Konstruktor

EuroBrun

Projektant

Mario Tollentino
Bruno Zava

Dane techniczne
Nadwozie

monocoque z włókien węglowych

Zawieszenie
przednie

podwójne łączniki poprzeczne, popychacze

Zawieszenie
tylne

podwójne łączniki poprzeczne, popychacze

Silnik

Ford DFZ 3.5 V8
Judd CV V8 3.5 V8

Skrzynia biegów

EuroBrun/Hewland, manualna, 6 biegów + wsteczny

Paliwo

Elf

Opony

Goodyear
Pirelli

Historia
Debiut

Grand Prix Brazylii 1988

Kierowcy

32. Oscar Larrauri
33. Stefano Modena
33. Gregor Foitek

Używany

19881989

Wyścigi

10

Wygrane

0

Pole position

0

Najszybsze okrążenie

0

EuroBrun ER189

EuroBrun ER188 – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Mario Tollentino i Bruno Zavę dla zespołu EuroBrun na sezon 1988. Samochód, w specyfikacji "B", brał udział również w pierwszej połowie sezonu 1989. Kierowcami samochodu w roku 1988 byli Oscar Larrauri i Stefano Modena, a rok później Gregor Foitek. W 1988 roku model był napędzany przez jednostki Forda, a w 1989 roku przez silniki Judd. Sponsorami w 1988 roku byli Elf, JSK i Tommasini, a rok później – Jägermeister.

W pierwszej części sezonu 1988, zważywszy na niewielki budżet zespołu i zapewnienia, że będzie to dla zespołu sezon "testowy", samochód wydawał się być dosyć konkurencyjny. Larrauri zawsze się prekwalifikował, a jedynie dwukrotnie nie zakwalifikował się do wyścigu. Modena natomiast we wszystkich ośmiu wyścigach się zakwalifikował, ale dwukrotnie został zdyskwalifikowany (w Monako za zbyt lekki bolid, a w Meksyku za zbyt wysoki tylny spoiler). Samochód był jednak dosyć awaryjny, a wiele problemów sprawiał silnik Forda. Później jednakże nastąpiły spięcia w zespole: nie udało się zatrudnić w charakterze kierowcy Christiana Dannera, a grupa Euroracing wykazywała coraz mniejsze zainteresowanie Formułą 1. Z powodu braku pieniędzy nie rozwijano samochodu, co spowodowało, że wyniki pogorszyły się: w Grand Prix Belgii, Włoch, Portugalii i Japonii żaden z EuroBrunów nie zdołał się zakwalifikować do wyścigu. Ostatnim wyścigiem, w którym wystartowały dwa samochody EuroBrun, było Grand Prix Australii. Tak więc po względnie udanej pierwszej połowie sezonu, druga była bardzo nieudana.

Na sezon 1989 postanowiono wystawić tylko jeden samochód, dla Gregora Foiteka. Do Grand Prix Wielkiej Brytanii włącznie oraz w Grand Prix Belgii ścigał się model ER188, dostosowany jedynie do nowych opon i silnika. Foitek nie zakwalifikował się ani razu, w dodatku tylko raz przeszedł prekwalifikacje. Po Grand Prix Wielkiej Brytanii wprowadzono nowy model, ER189.

Łącznie kierowcy modelu ER188 wystartowali w 10 wyścigach, a nie zdobyli ani punktu. Najlepsze miejsce wywalczył nim Modena, dojeżdżając do mety na jedenastym miejscu w Grand Prix Węgier 1988.

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Zespół Silnik Opony Kierowcy 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Pkt. Msc.
1988 EuroBrun Ford G BRA SMR MCO MEX CND DET FRA GBR DEU HUN BEL ITA PRT ESP JPN AUS 0
Argentyna Oscar Larrauri NU NZ NU 13 NU NU NU NZ 16 NZ NPK NPK NPK NZ NZ NU
Włochy Stefano Modena NU NS DK DK 12 NU 14 12 NU 11 NZ NZ NZ 13 NZ NU
1989 EuroBrun Judd P BRA SMR MCO MEX USA CND FRA GBR DEU HUN BEL ITA PRT ESP JPN AUS 0
Szwajcaria Gregor Foitek NZ NPK NPK NPK NPK NPK NPK NPK NPK

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]